Koşu bandı

Kız kardeşimin eşi ( VI. Ali Paşa ) çok eskiden bir koşu bandı almıştı kendine. Şişman falan olduğundan değil efendim, tamamen spora olan müthiş saygı ve sevgisinden dolayı. Kendisine şişman diyenlerin üzerine oturup onları ortadan kaldırdığı sadece bir mübalağa  olup midesinin etrafındaki şişkinliğin de sadece çok gelişmiş bir kas yığını olduğu kafasına balyozla vurulan bir hekim tarafından onaylanmıştır.

Her neyse, geçtiğimiz günlerde artık koşu bandına ihtiyacı kalmayan Ali, meşhur alım-satım sitelerinden birine girmiş ve aleti şatışa koymuş. O akşam da yemeğe bize davetlilerdi. Hep beraber oturduk, bir güzel yemeğimizi yedik. Yemeğin ardından da sofra başı muhabbetlerimiz başladı. Biz konuşurken haberleri kaçırmak istemeyen babam ise oturma odasına geçmişti. Sohbet sohbeti açarken laf döndü dolaştı koşu bandına geldi.

"Ben onu satıyorum ya." dedi Ali.
"Ya? Gerçekten mi?" diye sordu annem.
"Evet, bugün internette satışa koydum. Hatta talibi bile var." dedi Ali. "Fotoğrafını göstereyim isterseniz." diye ekledi ardından.

Olur dedik, kalktık hep beraber oturma odasına geçtik. Ali bilgisayarın başına oturdu, ben, kız kardeşim ve annem ise hemen onun arkasındaydık. Bizi böyle gören babam meraklandı tabi. Nasıl meraklanmasın ki? Dört kişi birden heyecanlı adımlarla odaya girmiş, hevesli bir şekilde sırıtarak bilgisayara bakıyorduk.

"Ne oldu?" diye sordu babam. "Bir şey mi oldu yoksa?"
"Hayır, yok bir şey." dedi bakışları ekrana sabitlenmiş olan annem.
"Neye bakıyorsunuz peki?" diye sordu babam.
"Koşu bandının resimlerine bakıyoruz." diye yanıtladı annem, dalgın bir sesle.

Babamın verdiği cevap hepimizi gülmekten yerlere yatırmaya yetti de arttı bile...

"Ne? Kuşum Aydın'ın resimlerine mi bakıyorsunuz?"