Bir ben var benden içeri...

Sevgili Hakan-can sağolsun, yine mimlemiş beni. Bu seferki konumuz “İçimdeki ben ya da içimdeki erkek.” Kısaca özetlemek gerekirse içimizde yatan canavarı ya da meleği (kişiye göre değişir) afişe ediyoruz bir bakıma… Normal şartlarda kendimden bahsetmeyi sevmem. “Ben, ben, bennnn…” kelimeleri ile dolu yazılar bir yerden sonra megalomanyaklık sınırlarını zorlamaya başlıyor çünkü. Ama mimleyen Hakan-can olunca kılımız boyundan ince… (böyle değildi bu atasözü galiba ama neyse) O yüzden bir şeyler karalayayım kısaca…

İçimdeki erkek saç baş yolduracak kadar soğukkanlıdır. Hem de en olağanüstü durumlarda bile istifini bozmaz. Eğer beni kızdırmaya çalışıyorsanız, bir de bunu psikolojik baskı uygulayarak yapmaya çalışıyorsanız vay halinize. Büyük ihtimalle sinirinden yerinde hop hop hoplayan kişi siz olursunuz.

İçimdeki erkek az buçuk kırıktır. Canı sıkıldığında duvarlardaki izlere, gökyüzündeki bulutlara, halılardaki desenlere vs. bakar, bunlarla kafasında birbirinden ilginç tipler uydurur. Onlara bakarak kendini eğlendirir, arada bir kıkırdar.

İçimdeki erkek, çocuk ruhludur hâlâ. Kaldırımda yürürken çizgilere basmaz, en sevdiği çizgi-romanı görünce deliler gibi heyecanlanır. Harcamaya kıyamadığı, itina ile biriktirdiği parasını söz konusu bilgisayar oyunları olunca düşünmeden çarçur eder. Jelibon ve çikolataya dayanamaz.

İçimdeki erkek bir süper kahramandır. Hep binaların tepesinde dolaşır, oradan oraya uçup herkese yardım eder. Bu bir kısıma doğru sayılır. Herkese elimden geldiğince, bir karşılık beklemeden yardım ederim gerçek hayatta. Tabii ki binaların tepesinde uçmadan…

İçimdeki erkek çocukla çocuk, adamla adam olur. Herkesle rahatça anlaşır, sıkıntı çekmez. Yeter ki karşısındaki insan olsun, “dünyayı ben yarattım” havalarında dolaşmasın. Hepsiyle konuşacak bir konu bulur, herkesi gülümsetmenin peşinde koşar. Başarınca mutlu olur, o da gülümser.

Şimdilik benden bu kadar… Aklıma başka bir şeyler gelirse sonradan ekleyebilirim belki. Ama belki… Hakkını vererek yazabildim mi bilmiyorum. Dilerim okurken keyif alırsınız. Bu mim için sevgili Hakan-can’a tekrar teşekkürler.