Doğum günü sürprizi

19 Mayıs… Bu tarihin bizler için ne kadar önemli olduğunu vurgulamama bilmem gerek var mı? Fakat bugünün farklı bir anlamı daha var benim için. Çünkü bugün neredeyse 10 yılı aşkın bir zamandır tanıdığım ve çok değer verdiğim bir dostumun, Baki’nin doğum günü. Kendisi de Yitik Savaşçı adı altında yazılarını yayınlamaya niyetlendiyse de bunu devam ettiremedi maalesef. Her neyse… Hemen ertesi gün ise bir başka arkadaşımızın, Yeliz’in doğum günü… Ne zaman bu tarihe yaklaşsak aklıma onlara yaptığımız sürpriz doğum günü partisi gelir. 

Üniversite yıllarımızdı. Yani neşemizin cebimizdeki parayla ters orantılı olduğu yıllar… Bizim de neşemiz hiç eksik olmazdı maşallah. Baki, o zamanlar doğum günlerine özellikle de kendi doğum gününe aşırı bir önem gösterir, unutulduğunda ise çabucak kalbi kırılırdı. Kim hatırlanmak istemez ki? Biz de onun bu huyunu bildiğimizden sürpriz bir doğum günü partisi yapalım dedik. Hatta işi bir adım ileriye götürüp hem Baki’nin hem de Yeliz’in doğum gününü bir arada kutlamaya karar verdik. Hemen başladık sıra altlarından, defter aralarından gizlice aramızda para toplamaya. Ama dedim ya paramız neşemizle ters orantılı diye. Topladığımız para pastayı almaya yetmiyordu. En az iki kişiden daha para almamız gerekiyordu. Oturmuş kara kara düşünürken bir başka sınıf arkadaşımız olan Fatih “Bir keresinde yine böyle bir sürpriz hazırlarken paramız yetmemişti, ben de doğum günü olan arkadaştan borç para istermiş gibi para almıştım.” dedi. O anda beynimde bir şimşek çaktı. Önce Yeliz’in yanına koştum. 

“Baki’ye sürpriz bir doğum günü yapacağız, katılmak ister misin?” dedim. 

“Olur.” dedi hemencecik ve biraz para verdi. 

“Sağol arkadaşım. Aman Baki duymasın.” dedim ve soluğu Baki’nin yanında aldım. Başladım kös kös oturmaya, oflayıp puflamaya… 

“Ne oldu?” dedi benim bu halimi görünce Baki.

“Yok bir şey.” dedim somurtarak. En kızdığı şeydir.

“Ya ne oldu söylesene! Çıldırtma adamı!” dedi sinirle.

Önce biraz nazlandım sonra da “Param bitti, bizimkilerden de istemeye utanıyorum.” dedim ardından.

“Aman be, dert ettiğin şeye bak. Ben de bir şey oldu sandım.” diyerek hemen elini cebine attı. Pasta paramız tamamdı.

Birkaç arkadaşımız çabucak kampüsün yakınındaki Kipa’ya gönderdik. “Aman ha, sakın pastanın üzerine Yeliz’in ismini yazdırmayı unutmayın.” dedik onlar giderken. Kipa da o zamanlar şimdiki kadar meşhur bir yer değildi, sadece Bornova’da vardı (Hay Allah, yaşlılığım çıktı yine ortaya). Oradan küçük bir pasta almışlar. Hatta üstüne içecekler için para bile kalmış. Sonunda akşamüstü gibi pastayı ortaya çıkarttık ve “Sürpriiiiz!” sesleri eşliğinde kutlamaya başladık. İkisi de hem çok şaşkın hem de çok mutlu görünüyorlardı. Üstelik pasta parasının bir kısmını kendilerinin verdiğini fark ettiklerinde şaşkınlıkları bir kat daha artmıştı. Ama o gün yaşanacak en büyük şaşkınlık ve atılacak en büyük kahkaha bunların hiçbirine değildi. Pastayaydı. Çünkü üzerinde aynen şöyle yazıyordu;

“Yeliz ve Bakiye’ye mutluluklar…”

Doğum gününüz kutlu olsun arkadaşlar.