Ah şu dolmuşlar

Şu dolmuşlar ne kadar ilginçtir değil mi? Hiç tanımadığınız insanlara paranızı gönül rahatlığı ile verebildiğiniz tek yer dolmuşlardır herhalde. Aynı zamanda pek çok komik olaya şahitlik eder bu emektar minibüsler. Özellikle de iş dolmuştan inmeye gelince… Hele bir de acemiyseniz yandınız. Durağı kaçırmamanın telaşı ile dilinizin bir güzel dolanması ve ağzınızdan abuk sabuk bir cümle çıkması kaçınılmazdır. Mesela ben… “İnecek var.” diyeceğime avazım çıktığı kadar “İniceeeem!” diye bağırmıştım bir keresinde. Dolmuş şoförü kocaman açılmış gözlerle dikiz aynasından bana bakmış sonra da muzip bir şekilde “Tamam yahu, anladık. Ne bağırıyorsun?” demişti. Bütün dolmuş kahkahalarla gülmüştü bana. Ne kadar da utanmıştım… 

Neyse ki bu durumun sadece bana özel bir şey olmadığını hatta aileden gelen bir durum söz konusu olduğunu kavradım yıllar sonra. Kız kardeşimin benden aşağı kalır yanı yokmuş mesela bu konuda. Bir keresinde “İnecek var!” diyeceğine yanlışlıkla “Duracak var!” demiş ne de olsa… Sevgili kuzenim Mehmet’te bizden… Teyzenin biri parayı uzatmış ve “Bir tane Ayakapı.” demiş titrek bir sesle. Mehmet kendisine uzatılan parayı almış ama durağı anlayamamış. Bir daha sormuş, yine aynı tonla “Bir Ayakapı…” cevabını almış. Üçüncü kez sormayı kendine yedirememiş ve parayı şoföre uzatarak “Bir tane ayakkabı alır mısınız?” diye seslenmiş. Yine kahkahalar…

Bu tip olaylar dolmuş şoförlerinin “hazır cevaplık” hormonlarını acayip şekilde gelişmesine yol açıyor doğal olarak. Adamların her şeye mi verecek bir cevabı olur yahu? Kadıköy dolmuşunda gidiyorduk. Yine yaşlı bir teyze ayağa kalktı ve kapıya yaklaşıp “Müsait bir yerde!” diye seslendi. Ama bunu o kadar sessiz bir şekilde söyledi ki bırakın şoförü ben dahi zor duydum. Bunun üzerine yaşlı teyze sinirlendi ve “Müsait bir yerde diyorum! Nereye gittiğinizi sanıyorsunuz?” diye bağırdı. Dolmuş şoförü gayet sakin bir biçimde “Kadıköy’e…” diye cevaplayınca hepimiz kahkahayı patlattık. Yaşlı teyze dâhil…

Bir de dolmuşçuların kornaya basma hastalığı vardır. Yolda giderken kaldırımda yürüyen birini gördüler mi hemen yanına yanaşır, kapıları açar ve başlarlar kornaya basmaya. Yürüyen kişi dönüp bakmazsa “Belki duymamıştır.” diyerekten birkaç defa daha çalarlar. “Belki fikri değişir.” diye düşünülerek bir iki kez daha basılır kornaya… Ardından da sitem ederek kapılar kapatılır. Bu olay da sadece bizim ülkemize özgü bir şey olsa gerek diye düşünüyorum. Hatta sadece ben değil, çok meşhur bir sinema yıldızı da öyle düşünüyor. Kim mi? Al Pacino tabii ki… Geçtiğimiz gün Ters Ninja’da Al Pacino’nun bir röportajına rastladım ve o da tam olarak aynı şeyden bahsetmiş. Hem de benim bu yazıyı yazdığım tarihten bir gün sonra. Ne tesadüf değil mi? Bakalım ne demiş sevgili Al;

“Bir de, şu van tipi taşıt araçlarınızı kullanan şoförleri çok merak ediyorum (minibüs demek istiyor). Devamlı korna çalmaları bana çok tuhaf gelmişti. Bunun nedenini sorduğumda yolcuların harekete geçmesini sağlamak istediklerini söylediler. Zaten belli bir yere ulaşmak isteyen yolcuların korna sesi duymadan araca binmek istememeleri gerçekten ilginç. Hatta bu taşıtlar ünlü caddelerinizden birine adını vermiş öğrendiğim kadarıyla (Minibüs caddesini kastediyor).”

Demek ki neymiş? Benden de büyük bir film artisti olurmuş =)