Enayi miyim ben!?

Sanırım geçen seneydi. Güzel bir pazar akşamı arkadaşlarla buluşmak için Alsancak’a gidiyordum. Maksat muhabbet etmek, günlük hayatın sıkıntılarını bir nebze de olsa hafifletmek… Neyse efendim, kaptım çantamı, çıktım yola. Tam otobüs durağına gidecekken birden Kent Kartımın (Akbil’in İzmir versiyonu) boş olduğu geldi aklıma. Yönümü değiştirip rotamı yakınımızdaki büfeye çevirdim. Oraya vardığımda bir de ne göreyim? Adam, günlerden pazar olduğu için erkenden kapatıp gitmiş. “Hayda, ne olacak şimdi?” diye sordum kendi kendime. En yakın Kent Kart yükleme noktası Göztepe’de, yani gitmem gereken istikametin tam aksi yönündeydi çünkü. Ve nereden baksanız bir 5 dakika yürümem gerekecekti. O zamanlarda da Kent Kart ile binişlerde ücret 1,50 lira, kartsız binişlerde ise 3,00 liraydı. “Ben 3 lira falan vermem kardeşim, enayi miyim ben? Biraz geç giderim ama Kent Kartımı doldurup öyle giderim!” diye söylendim kendi kendime. İndim Mithatpaşa Caddesi'ne, başladım Göztepe tarafına doğru yürümeye.

Hızlı adımlarla yarı yürüyerek yarı koşarak yükleme noktasına vardım. Vardım varmasına ama orada beni bekleyen başka bir sürpriz vardı. Orası da kapalıydı! Ne yapacağımı bilemez vaziyette hemen onun yanındaki dükkana girdim ve Küçük Emrah misali “Kent Kartım boş benim abi! Zaten Kent Kartım hiç dolu olmadı abi. Yok mu buralarda yükleyecek başka bir yer abi?” diye sordum içerideki adama.

“Var. Yalnız bir durak ileri yürümen lazım. Ve bana baba falan da diyemezsin!” diye cevapladı adam. Son cümleyi ben uydurmuş olabilirim, emin değilim. Adamın gösterdiği yön yine Göztepe tarafı, yani yine gitmem gereken istikametin tamamen aksi yönüydü. Saatime baktım, buluşmaya 10 dakika geç kalmıştım bile. “Ben otobüse 3 lira falan veremem, kartımı doldurur öyle giderim. Enayi miyim ben?” dedim yine kendi kendime ve tekrar başladım yürümeye. 10 dakika kadar sonra adamın tarif ettiği yerdeydim ama beni karşılayan yine kapı duvardı. Kapalıydı! Artık buluşmaya bayağı bir gecikmiştim ve ümidimi kaybetmiştim. Çıktım sahile, ilk gelen otobüse atladım. 3 lirayı da paşa paşa ödedim tabii… Buluşma yerine vardığımda arkadaşlardan yediğim fırçalar ve sitem dolu bakışlar da cabası.

Ama olay burada kapansa iyi! Bir de bunun eve dönüşü var. Ben ne bileyim pazar günü Alsancak’taki her Kent Kart bayiinin kapatacağını, açık olanların da kredilerinin tükenmiş olacağını? 1 saate yakın bütün bayileri, marketleri vs dolaşmama rağmen bir türlü kartımı yükleyemedim. Dönüşte 3 lira daha verdim otobüse… Böylelikle o gün 2 liraya yapacağım seyahati 6 liraya tamamlamış oldum. Taban tepmekten dolayı ayaklarıma inen karasular da yanıma kar kaldı üstelik. Soruyorum şimdi size, enayi miyim ben?